نبخشید

یکی از زهرِ ماری ترین سفرهایی که در طول زندگیم رفتم سفرِ مشهد سال 92 بود. نمیتونم حتی یک ثانیه ش هم توصیف کنم چون هر صدم ثانیه ش عذاب بود اون هم با همسفرهایی که گاهی نیش زبون شون از زهرِ مار کُشنده تر میشد و از همون به بعد بود که از سفر دست جمعی متنفر شدم. هرچند بازهم سفر دسته جمعی رفتیم ولی دیگه از اون به بعد سعی کردم بیشتر توی لاک خودم باشم تا اینکه بخوام زیاد با همسفرهایی که خوب شناخته م شون هم کلام باشم.

ولی این روزها فهمیدم این آدم ها فقط توی سفر اینطور عمل نمیکنن بلکه در زندگی روز مره هم شکستن دل بقیه براشون خیلی عادیه. بی پروا نظر میدن بدون اینکه بفهمن نظر بی فکر اون ها چه تاثیر منفی ایی روی آینده طرف میذاره یا حداقل باعث میشه تا مدتها ناراحت باشه و حوصله هیچ کس و هیچ چیزی نداشته باشه.

اینطور آدم ها رو هیچ وقت نبخشید چون بخشیدن اون ها هیچ وقت باعث تغییر شون نمیشه!حتی باعث نمیشه که از شما عذر خواهی کنن... فقط عاملی میشه که دوباره باهاشون صمیمی بشید و روز از نو روزی از نو.